“GİRİTLİ”nin “tiryakisi” olacağız nasıl olsa, Ayşe Şensılay’a soracağız, “Ellerine sağlık, peki nereden aklına geldi bu iş?” diye. İyisi mi, gelin, biz sormadan o anlatsın öyküsünü...

“GİRİTLİ RESTORAN” ı, Giritli bir ailenin kızı olan Ayşe Şensılay kurmuş olup, mutfakta “Şef” liği de bizzat kendisi yapıyor...

PEKİ AYŞE ŞENSILAY KİM?

16 yaşında iken otelci olmaya karar verdim ve Boğaziçi Üniversitesi Turizm ve Otelcilik Bölümü’nde okuyup otelci oldum. Çeşitli otellerde çalıştım. Otelcilik hayatım boyunca bana kalan bütün zamanlarımı şeflerin izinleri ile mutfaklarda geçirdiğimi farkettim. Körfez krizinden sonra bir motel kiralayıp, işletmek üzere gittiğim Bodrum Türkbükü’nde lokantacı olmayı tercih ettim. 10 mevsim Bodrum’daydık. 2003 kışında Ankara şubemizi açtık. 2004 kışında da artık İstanbul’a gelmemiz gerektiğini düşündük. İstanbul GİRİTLİ”nin içine yakışacağı bundan daha güzel bir mekân olamayacağını düşündüğüm için de işte burada, İstanbul'un tarihi yarımadasının en eski semtlerinden Ahırkapı’da, Armada'ya komşu bir tarihi Sultanahmet evindeyiz...

Mutfakta “Ş e f” benim ve bu işi gerçekten severek yapmak isteyen gençleri yanıma alıp, okullardaki gibi eğitiyorum ve hep beraber uyumlu bir ekip ruhu içinde çalışıyoruz.

NEDEN “GİRİTLİ” ?

Büyük dedem Girit’den gelmiş. Girit mutfağını da aileye taşımış. Bunu paylaşmak istedim. Ama asıl neden, dünyanın en sağlıklı mutfak olarak yıllardan beri kabul ettiği bir gerçeğin, yani “balık, zeytinyağ, ot = sağlıklı yaşam”ın artık bizlerin de yaşamına yerleşmesine katkıda bulunmak doğrusu...

GİRİT MUTFAĞININ ÖZELLİĞİ NE?

Tarih boyunca yaşanan istilalar, katlanılan onca zulüm sonucu Girit halkının elinde ve doğada ne varsa değerlendirip, yemek yapması, özellikle de otlar konusundaki yaratıcı dehasına hayranım. Girit mutfağında “sınır yok”! Çünkü baharda papatya tomurcuğundan bile yemek yapıyoruz. Her gün ayrı bir köyün pazarına gittiğim Bodrum’da bahar ayları benim için bir cennet. Bazı günler, pazara ayak atar atmaz gördüğüm otlar karşısındaki tepki, sanki limon gören kimselerinki gibidir... Öyle günler 16-17 çeşide varan tadımlıklar yaparız. Mutfakta beraber çalıştığım ve yetiştirdiğim “çocuklarım”; -ben elemanlarıma böyle hitap ediyorum- hemen gerçeği anlayıp “–Eyvah, bahar gerçekten gelmiş” der...